Większość średnio drogich i najdroższych wędzisk plażowych składa się w dużej części z włókien węglowych. Do niektórych dodaje się kewlaru – usztywnia on kij, ale zwiększa jego łamliwość. W porównaniu z tanimi kijami droższe wędziska mają na ogól szybszą akcję. Sztywny dolnik pozwala daleko rzucać, część środkowa zgina się dość wyraźnie i pozwala na bezpieczny hol, a delikatna szczytówka jest bardzo czułym wskaźnikiem brań. W droższych wędziskach plażowych – najsztywniejszy jest dolnik, co zwiększa zasięg rzutów. Jeśli podczas rzutu zgina się, pochłania część energii potrzebnej do wysłania przynęty w morze. Z drugiej strony – wygięcie dolnika nadaje kijowi miękkość przy zarzucaniu; należy więc znaleźć kompromis. Do usztywniania dolnika stosuje się najczęściej duralu-minium lub dodatkowe włókna węglowe (te ostatnie są zdecydowanie lżejsze). Akcja wędziska a jego moc – tych dwóch pojęć nie należy mylić. Mocne wędzisko może bowiem mieć akcję paraboliczną. Dla większości kij ów plażowych podaje się nadol-niku, tuż powyżej rękojeści, ciężar wyrzutowy. Pozwala on na ocenę mocy wędziska. Rodzaj połowów – również decyduje o rodzaju kupowanego wędziska. Do wędkowania w przybrzeżnych wodach morskich o zróżnicowanym charakterze przydadzą się dwa różne kije – jeden mocny, do łowienia ciężkimi przynętami z dużej odległości, drugi lżejszy, do zarzucania przynęty blisko brzegu. Długość wędziska – jest bardzo ważna, bo im jest dłuższe, tym dalej pozwala zarzucać. Długie kije ułatwiają utrzymywanie żyłki nad powierzchnią wody. Zbyt długim kijem byłoby się trudno posługiwać, dlatego dłu gość wędek plażowych wynosi najczęściej ok. 3,7 m. Do zarzucania zza pleców na największe odległości używa się wędzisk około 4-metrowych lub dłuższych. Dłuższe wędzisko pomaga w wykonywaniu rzutów wahadłowych, choć wielu wędkarzy stosuje tę technikę z krótszymi kijami.