Oprócz dryfującego zestawu wykorzystuje się do łowienia szczupaków dwie inne techniki łowienia ze spławikiem. Pierwsza z nich to łowienie z przynętą swobodnie pływającą w toni, druga polega na zakotwiczeniu przynęty w miejscu. Swobodna przynęta – można nią w pewnym zakresie sterować, tak by trafiła w miejsce, w którym można spodziewać się szczupaka. Gdy się łowi w rzece, przynętę wypuszcza się z nurtem, a ruchami wędziska naprowadza się ją na stanowisko ryby, np. za zatopiony pień lub w pobliże kępy wodorostów. Na wodach stojących zestaw z przynętą unoszony jest przez wiatr lub prądy powierzchniowe (pozwala to obłowić dużą powierzchnię akwenu). Zestaw do swobodnie pływającej przynęty jest prosty. Przynęta wraz z przyponem podwieszona jest na przelotowym, kulistym spławiku z pianki. Głębokość jej zanurzenia ustawia się za pomocą przesuwanego węzła stopującego i koralika. Żyłka powinna być natłuszczona, by pływała. Jeśli przynęta podpływa do powierzchni, na przypon zakłada się ciężarek.