Na sztuczną muchę można łowić w różnych wodach – w strumieniach, rzekach, stawach i zbiornikach zaporowych. Jednak każdy rodzaj wód wymaga odpowiedniego wędziska.
Wędziska muchowe robi się z trzech materiałów: z klejonego bambusa, z włókien szklanych oraz węglowych. Klejonka bambusowa, mimo że jest droga i dość ciężka, cieszy się dużym uznaniem amatorów łowienia w rzekach i strumieniach. Kije z włókien szklanych spotyka się dziś dość rzadko, gdyż są uznawane za przestarzałe.Włókna węglowe od chwili wprowadzenia na rynek w 1973 roku dokonały rewolucji w konstrukcji wędzisk. Materiał ten jest znacznie sztywniejszy i dużo lżejszy niż klejonka bambusowa czy włókna szklane. Oznacza to, że blank węglowy może być cieńszy, a także mieć lepszą akcję umożliwiającą rzuty na dużą odległość. Do włókien węglowych często dodaje się także inne składniki, np. węglik krzemu, kevlar lub bor, co ma wpływ na akcję wędziska.Kije muchowe produkuje się w różnych długościach – od 1,8 m do łowienia w potokach i strumieniach, przez 3,6 m do wędkowania w dużych rzekach i wodach stojących, aż po 5,5 m do łowienia dotykowego.Linki muchowe szacuje się wg wagi pierwszego odcinka długości 10,7 m (AFTMA -klasa sznura muchowego). Wędziska ocenia się według linki, do jakiej są przeznaczone. Jednak nawet kije o takiej samej długości i identycznych parametrach AFTMA potrafią zachowywać się zupełnie inaczej. Dzieje się tak dlatego, że mogą różnić się akcją – od akcji szczytowej do parabolicznej (na całej długości wędziska).