Stick pozwala prowadzić przynętę w różny sposób. Dzięki temu technikę łowienia z tym spławikiem można zawsze dopasować do aktualnego humoru ryb. Umożliwia łowienie z przytrzymaniem, swobodnie płynącą przynętą i z opadu. Przy każdym sposobie są pewne reguły, których trzeba przestrzegać.
Rozmiary spławika nigdy nie mogą być większe, niż to konieczne. W łowiskach o głębokości 1-1,2 m z reguły wystarczy spławik o wyporności 4 śrucin nr 4 (4 x 0,17 g). Na głębszą wodę, do 2,5 metra, należy założyć stick o wyporności 5 razy nr 4, czyli taki, któ¬ry uniesie jeszcze jedną śrucinę nr 4, a przy głębokości 2,5-3,5 metra spławik 6 razy nr 4. Jeżeli łowisko jest jeszcze głębsze, lepiej od razu zastosować inną metodę łowienia. Przy wyborze spławika należy także brać pod uwagę szybkość prądu. Im jest szybszy, tym spławik musi być większy. Sondowanie dna jest warunkiem koniecz¬nym łowienia. Bez dokładnego zmierzenia głębokości dna gruntomierzem nie da się precyzyjnie poprowadzić przynęty.
Poprawianie żyłki umożliwia rejestrację delikatnych brań i błyskawiczne zacinanie. Żyłka nie może wyprzedzać spławika. Musi tworzyć linię prostą między spławikiem a szczytówka. Jeżeli wiatr sprawia kłopoty, zatop najbliższy spławikowi odcinek żyłki, obciążając go pojedynczą śruciną nr 6 lub 8 (0,10 lub 0,06 g). Celne rzuty zapewnią ci pełną kontrolę nad spławikiem i częstsze brania. Kiedy żerujące ryby zgromadzą się w którejś części łowiska, nie trać czasu na puste przebiegi. Rzucaj od razu tam, gdzie poprzednio miałeś branie, z co najwyżej metrowym wyprzedzeniem. Oczywiście co kilka rzutów skontroluj, czy ryby nie przeniosły się wyżej.